کسی بگفت ز ما یا از اوست نیکی و شر (1148)
-
اندازه متن
+
کسی بگفت ز ما یا از اوست نیکی و شر
هنوز خواجه در اینست ریش خواجه نگر
عجب که خواجه به رنگی که طفل بود بماند
که ریش خواجه سیه بود و گشت رنگ دگر
بگویمت که چرا خواجه زیر و بالا گفت
بدان سبب که نگشتست خواجه زیر و زبر
به چار پا و دو پا خواجه گرد عالم گشت
ولیک هیچ نرفتست قعر بحر به سر
گمان خواجه چنانست که خواجه بهتر گشت
ولیک هست چو بیمار دق واپستر
به حجت و به لجاج و ستیزه افزون گشت
ز جان و حجت ذوقش نبود هیچ خبر
طریق بحث لجاجست و اعتراض و دلیل
طریق دل همه دیده‌ست و ذوق و شهد و شکر
مکن مکن که روا نیست بی‌گنه کشتن (2074)
مکن مکن که روا نیست بی‌گنه کشتن مرو مرو که چراغی و دیده روشن
چو برگشادی…
هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود (951)
هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود چو آب پاک که در تن رود پلید شود
…