چونک درآییم به غوغای شب (316)
-
اندازه متن
+
چونک درآییم به غوغای شب
گرد برآریم ز دریای شب
خواب نخواهد بگریزد ز خواب
آنک بدیدست تماشای شب
بس دل پرنور و بسی جان پاک
مشتغل و بنده و مولای شب
شب تتق شاهد غیبی بود
روز کجا باشد همتای شب
پیش تو شب هست چو دیگ سیاه
چون نچشیدی تو ز حلوای شب
دست مرا بست شب از کسب و کار
تا به سحر دست من و پای شب
راه درازست برانیم تیز
ما به درازا و به پهنای شب
روز اگر مکسب و سوداگریست
ذوق دگر دارد سودای شب
مفخر تبریز توی شمس دین
حسرت روزی و تمنای شب
در کوی خرابات نگاری دیدم (1225)
در کوی خرابات نگاری دیدم عشقش به هزار جان و دل بخریدم
بوئی ز سر دو…
تو نقد قلب را از زر برون کن (1906)
تو نقد قلب را از زر برون کن وگر گوید زرم زوتر برون کن
که بیگانه…
