ای دیر سفر که رفتی از من بازآی
-
اندازه متن
+
ای دیر سفر که رفتی از من بازآی
من آمدم، از چه بازرفتن، بازآی
زین راه بیابان به چه سو باز روی
بازآی و مران جان من از تن بازآی
در حیرتم از روی و سر و موی نگار
در حیرتم از روی و سر و موی نگار باروی چو صبح و موی همچون شب تار.
دل آب شد و ز راه چشمم همه ریخت
دل آب شد و ز راه چشمم همه ریخت از بس به دلم خیالت آتش انگیخت
