ای آنکه رخت چو آتش افروختهای (1772)
-
اندازه متن
+
ای آنکه رخت چو آتش افروختهای
تا کی سوزی که صد رهم سوختهای
گوئی به رخم چشم بردوختهای
نی نی، تو مرا چنین نیاموختهای
چیزیست که در تو بی تو جویان ویست (290)
چیزیست که در تو بی تو جویان ویست در خاک تو دریست که از کان ویست
این مست به بادهای دگر میگردد (570)
این مست به بادهای دگر میگردد قرابه تهی گشت و بسر میگردد
ای محتسب این مست…
