ای دل تا ریش و خسته میدارندت (189)
-
اندازه متن
+
ای دل تا ریش و خسته میدارندت
دیوانه و پای بسته میدارندت
مانندهٔ دانهای که مغزی داری
پیوسته از آن شکسته میدارندت
سودای ترا بهانهای بس باشد (734)
سودای ترا بهانهای بس باشد مستان ترا ترانهای بس باشد
در کشتن ما چه میزنی تیغ…
آن یکی میشد به ره سوی دکان (59-6)
بخش ۵۹ - مثل
آن یکی میشد به ره سوی دکان
پیش ره…
