ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی (3105)
-
اندازه متن
+
ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی
نهاده جام چو خورشید بر کف دستی
ز نوبهار رخش این جهان گلستانی
به پیش قامت زیباش آسمان پستی
فروگرفت مرا مست وار و میگفتم
بجستمی من از او گر بهانهای هستی
بگفت حیله مکن هین گمان مبر که اگر
تن تو حیله شدی سر به سر ز ما رستی
بریخت بر من از آن می که چرخ پست شدی
اگر ز جرعه آن می دمی بخوردستی
بتاب مفخر ایام شمس تبریزی
ایا فکنده در این بحر نور شستستی
نور دل ما روی خوش تو (2253)
نور دل ما روی خوش تو بال و پر ما خوی خوش تو
عید و عرفه…
امروز در این خانه کسی رقصانست (163)
امروز در این خانه کسی رقصانست که کل کمال پیش او نقصانست
ور در تو ز…
