کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم (1401)
-
اندازه متن
+
کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم
دیدم جمعیت تو چونک پریشان نشوم
کوه ز کوهی برود سنگ ز سنگی بشود
پس من اگر آدمیم کمتر از ایشان نشوم
آهن پولاد و حجر در کف تو موم شود
من که همه موم توام چونک بدین سان نشوم
یک چند به کودکی به استاد شدیم (1375)
یک چند به کودکی به استاد شدیم یک چند به روی دوستان شاد شدیم
پایان حدیث…
تو میخندی بهانهای یافتهای (1786)
تو میخندی بهانهای یافتهای در خانهٔ خود دام و دغل بافتهای
ای چشم فراز کرده چون…
