بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب (310)
-
اندازه متن
+
بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب
آورد آتشی که نمیرد به هیچ آب
بنگر به خانه تن و بنگر به جان من
از جام عشق او شده این مست و آن خراب
میر شرابخانه چو شد با دلم حریف
خونم شراب گشت ز عشق و دلم کباب
چون دیده پر شود ز خیالش ندا رسد
احسنت ای پیاله و شاباش ای شراب
دریای عشق را دل من دید ناگهان
از من بجست در وی و گفتا مرا بیاب
خورشیدروی مفخر تبریز شمس دین
اندر پیش دوان شده دلهای چون سحاب
نشانت کی جوید که تو بینشانی (3119)
نشانت کی جوید که تو بینشانی مکانت کی یابد که تو بیمکانی
چه صورت کنیمت که…
صد سال بقای آن بت مهوش باد (752)
صد سال بقای آن بت مهوش باد تیر غم او دل من ترکش باد
بر خاک…
