می خوردن و گرد نیکوان گردیدن (147)
-
اندازه متن
+
می خوردن و گرد نیکوان گردیدن
به زان که به زرق زاهدی ورزیدن
گر عاشق و مست دوزخی خواهد بود
پس روی بهشت کس نخواهد دیدن
یک قطرهٔ آب بود با دریا شد (97)
یک قطرهٔ آب بود با دریا شد یک ذرهٔ خاک با زمین یکتا شد
آمد…
آرند یکی و دیگری بربایند (58)
آرند یکی و دیگری بربایند بر هیچکسی راز همینگشایند
ما را ز قضا جز این…
