جانی و جهانی و جهان با تو خوش است (281)
-
اندازه متن
+
جانی و جهانی و جهان با تو خوش است
ور زخم زنی زخم سنان با تو خوش است
خود معدن کیمیاست خاک از کف تو
هرچند که ناخوشست آن با تو خوش است
تا میرود آن نگار ما میرانیم (1203)
تا میرود آن نگار ما میرانیم پیمانه چو پر شود فرو گردانیم
چون بگذرد این سر…
آن یکی زن شوی خود را گفت هی (62-6)
بخش ۶۲ - حکایت در تقریر آنک صبر در رنج کار سهلتر از صبر در فراق یار بود
…
