با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است (232)
-
اندازه متن
+
با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است
با نالهٔ سرنای جگرسوز خوش است
ای مطرب چنگ و نای را تا بسحر
بنواز بر این صفت که تا روز خوش است
ای که به هنگامِ درد راحتِ جانی مرا (207)
ای که به هنگامِ درد راحتِ جانی مرا وِی که به تلخیِ فقر گنجِ روانی مرا
آمد بر من چو در کفم زر پنداشت (116)
آمد بر من چو در کفم زر پنداشت چون دید که زر نیست وفا را بگذاشت
