شنو پندی ز من ای یار خوش کیش (1237)
-
اندازه متن
+
شنو پندی ز من ای یار خوش کیش
به خون دل برآید کار درویش
یقین میدان مجیب و مستجابست
دعای سوخته درویش دل ریش
چو آن سلطان بیچون را بدیدی
غنی گشتی رهیدی از کم و بیش
چو اسماعیل قربان شو در این عشق
ولی را بنده شو گر نیستی میش
چو پختی در هوای شمس تبریز
از این خامان بیهوده میندیش
شب گشت و خبر نیست مرا از شب و روز (955)
شب گشت و خبر نیست مرا از شب و روز روز است شبم ز روی آن روز افروز
…
ای آنکه طبیب دردهای مائی (1698)
ای آنکه طبیب دردهای مائی این درد ز حد رفت چه میفرمائی
والله اگر هزار معجون…
