خسروانی که فتنهای چینید (976)
-
اندازه متن
+
خسروانی که فتنهای چینید
فتنه برخاست هیچ ننشینید
هم شما هم شما که زیبایید
هم شما هم شما که شیرینید
همچو عنبر حمایلیم همه
بر بر سیمتان که مشکینید
نشوم شاد اگر گمان دارم
که گهی شاد و گاه غمگینید
در صفای می نهان دیدیم
که شما چون کدوی رنگینید
شاهدان فنا شما جمله
با لب لعل و جان سنگینید
بل که بر اسب ذوق و شیرینی
تا ابد خوش نشسته در زینید
تبریزی شوید اگر در عشق
بنده شمس ملت و دینید
یار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و تُرش (1219)
یار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و تُرش چون لحد و گور مغان تنگ و دل افشار…
افکند مرا دلم به غوغا و گریخت (161)
افکند مرا دلم به غوغا و گریخت جان آمد و هم از سر سودا و گریخت
